ΙΩΝΙΑ
Με μια μικρή ομάδα φίλων στα τέλη του 1990 αρχές καλοκαιριού κάναμε ένα υπέροχο ταξίδι στην Ιωνία. Συνήθιζα να κρατάω ημερολόγιο από τους τόπους που περνούσαμε. Στις μέρες μας διαβάζοντας το ημερολόγιο οι μνήμες με οδήγησαν να κάνω ένα νοητό ταξίδι με νέους φίλους μέσα από την ιστοσελίδα μου.
Από την Αθήνα Δευτεριάτικα είχαμε ταξιδέψει αεροπορικός στη Σμύρνη. Μείναμε ένα βράδυ στο ξενοδοχείο για να ξεκινήσει από Τρίτη το ταξίδι της Ιωνίας.
Στην παραλία της Σμύρνης κατά μήκος απλώνεται ο Φραγκομαχαλάς με πέτρινες ισόγειες και διώροφες στοές (Βερχανέδες) . Δεξιά της πόλης απλώνονταν τα τελωνεία, πίσω από τα οποία βρίσκονταν οι συνοικίες της παλιάς Σμύρνης με τα ξύλινα σπίτια που άγγιζαν την πλαγιά του λόφου Πάγου.
Σε απόσταση 40 χιλιόμετρα σχεδόν συναντάμε τη χερσόνησο της Ερυθραίας. Η πόλη των Ερυθρών, μια από τις 12 Ιωνικές πόλεις, στα βυζαντινά χρόνια ήταν έδρα επισκοπής. Το 1380 κατεδαφίστηκε από τους Οθωμανούς όταν κατέλαβαν ολόκληρη την χερσόνησο. Τότε έγινε πρωτεύουσα η Κρίνη (Τσεσμές), που βρίσκεται απέναντι από την Χίο, ο αρχαίος δήμος Κισσούς ή Φοινικούς κατά τον Στράβωνα, που ανήκε στο βασίλειο των Ερυθρών και ονομάστηκε Ερυθραία. Ως τις αρχές του 20ου αιώνα η περιοχή ανήκε στην Μητρόπολη Εφέσου. Τα Βρύουλα (Βουρλά), τα Αλάτσατα, το Λιθρί, το Ρεϊςντερε, η Αγία Παρασκευή , η Κάτω Παναγιά ήταν ελληνικές κωμοπόλεις. Το Πυργί, ο Γκιουμπαχτσές, τα Καράπουρνα και το Αχειρλί είχαν μικρό πληθυσμό.
Σήμερα είναι πολύ ωραία η διαδρομή αν και ανεβαίνουμε σε μεγάλα ύψη με πολλές στροφές, αυτό δεν κρατά πολύ. Στη Μούγλα η δημοσιά έχει λίγη κυκλοφορία, είναι ομαλή, μερικά υπεραστικά, φορτηγά και ιδιωτικά. Στις 12:30 φτάνουμε στη λίμνη «Μπάφα», στρίβουμε για την Ηράκλεια της Λάτμου, περνάμε μέσα από ένα φτωχό χωριό. Κατεβαίνουν από το χωριό καμία δεκαριά γυναίκες με καλάθια γεμάτα κεντήματα και δαντέλες όλα χειροποίητα, σχεδόν πανομοιότυπα. Ο γιος του καφετζή, ένας νέος μας ξεναγεί στα αρχαία. Μετά πίνουμε βυσσινάδες στο εξοχικό καφενείο του πατέρα του.
Λίμνη Μπάφα – Ηράκλεια του Λάτμου
Αριστερά της λίμνης Μπάφα, στο μυχό του Λατμικού Κόλπου ήταν η αρχαία Ηράκλεια. Προσαρτίστηκε από το Μαύσωλλο στην Καρία, ελευθερώθηκε από το Μ. Αλέξανδρο για να γίνει σημαντικό κέντρο της Ελληνιστικής Μικράς Ασίας, χάρη στην ώθηση του Λυσίμαχου. Παρήκμασε στα ύστερα ρωμαϊκά χρόνια, καθώς έγινε δυσχερέστερη η πρόσβαση στο λιμάνι της από τη θάλασσα. Στα βυζαντινά χρόνια, η Ηράκλεια επισκιάζεται από το Λάτρο, το σημαντικότερο μαζί με τον Άθω και τον Όλυμπο ιερό βουνό της ελληνικής μεσαιωνικής ορθοδοξίας. Τον 11ο αι. η πόλη μετονομάζεται σε Μελανούδιον. Τον 13ο αι. οι Λασκάρεις για να προστατεύσουν τους μοναχούς οχυρώνουν την περιοχή.
Εμείς συνεχίζουμε για τα Δίδυμα. Κάποτε στο μακρινό 1970 αυτό το δρόμο τον περάσαμε με τον Γιώργο και τον Νίκο και μόνη όμως αμέτρητες φορές. Τότε η λίμνη ήταν πολύ ωραία. Τώρα θαρρείς και έχασε τη λάμψη της. Όσο για τα αρχαία αλλοτινών χρόνων παραμένουν σπαράγματα. Ο μύθος τους μόνο παραμένει ζωντανός και τίποτα άλλο. Σκέπτομαι ότι και τότε νεότατοι που περνούσαμε από τη δημοσία για να πάμε στο Μπόντρουμ (την Αλικαρνασσό) δεν ήταν η άγνοια της ιστορίας, ήταν ο ελάχιστος χρόνος που είχαμε, ίσως γι’ αυτό δεν κάναμε τη σκέψη να αφιερώσουμε χρόνο και να περιεργαστούμε την περιοχή.
